Martijn Benders

De handtekening van Zorro

Hij staat fier rechtop. Hij komt net uit bed.
Zijn schaduw valt over de tralies
waar hij als een schim langsschuift.

Dan grijpt hij de klink
van het kleinste kamertje vast
alsof hij de hand schud
van een vijandige koning.

De deur zwaait open.
De bril gaat omhoog.
Zijn gerimpelde hand
trekt zijn machtige sabel.

En met grote opluchting
zet Zorro zijn handtekening.

Zorro! Zorro! roepen de meisjes dan
maar Zorro zet zijn masker op
en bestijgt zijn witte paard.

Hij deed slechts wat elke man
in zijn plaats gedaan zou hebben.

Maar 's nacht als hij droomt
ziet hij dat de witte duivel
met de eendesnavel
zijn zakdoek weer komt stelen.

Zorro! Zorro! roepen de meisjes dan
maar Zorro komt nooit meer terug.
Zorro is zijn zakdoek achterna.

'Deed elke man dat maar', verzuchten
de meisjes met hun eendesnavels
terwijl de zakdoekjes stiekum
een staatsgreep doen.

M.H.Benders - 24-10-2004