CuBra

 

 

Dook
in de schaduw van de parabool


 

 

in de schaduw van de parabool

 

dwalend tussen afgebroken herinneringen

blijven waardeloze getuigen wachten

op hetgeen in toekomst zal ontrollen

 

keer op keer kraait ‘n haan

tegen een verdwenen dag

 

duizend en een dingen

doordringen het onbeperkt denken

nauwgezet gevolgd door zien

 

terwijl een vogel in cirkels zweeft

boven ’n niets doorlatend schild van woorden

wordt alles plotsklaps onbespreekbaar

 

de dag passeert

opnieuw ‘n nacht

vliegt naar

een nieuwe morgen

 

 

 

 

dook