________________________________
[1
september 2011 - nr
257)
De
landschapstuin
Schoonebeek
loopt met
een lieve vriendin door een landschapstuin. Zeg maar park. En hij
heeft het daarbij zeer naar zijn zin. Allereerst natuurlijk vanwege
die vriendin. Maar het onontkoombare feit dat Winston Churchill hier
met vrouw en kinderen (en ongetwijfeld een aardige bus vol personeel)
gewoond heeft, helpt ook heel erg. Meer dan veertig jaar heeft de
politieke mastodont hier vertoefd. Al leert de beschikbare
documentatie dat hij het huis al in een vroegtijdig stadium overdeed
aan de National Trust - onder het strikte voorbehoud dat hij en Lady
Churchill hier tot aan hun dood zouden mogen blijven wonen. En dat
heeft nog best lang geduurd.
Het mooie van
zo'n tuin met een eigen geschiedenis is dat Schoonebeek zich
langzamerhand in die geschiedenis gaat verliezen. Al binnen het uur
is hij Churchill. Hij kuiert over het gazon alsof hij dat al
jaren doet. Hij wandelt de keuken binnen om te zien wat ze vandaag
eten. En hij slentert naar het atelier om een uurtje niet
onverdienstelijk te gaan schilderen. Je bent een begenadigd mens of
je bent het niet, nietwaar?
Tussen de middag
laat hij zich de lamb's pie uitstekend smaken en neemt er
gewoontegetrouw een flesje best bitter bij. (Het personeel van het
restaurant herkent bij hem de vage, doch verbeeldingsrijke blik die
ze iedere dag wel bij één of twee toeristen tegenkomen, en laat hem
in de waan.)
De lieve vriendin
kan bij benadering niet raden dat zij al de hele dag Lady Churchill
is, en geniet van het landschap en van Schoonebeeks opvallende
zwijgzaamheid. Zij telt haar zegeningen en informeert niet naar de
reden van zijn zwijgen.
Pas als het
begint te regenen, en zij dekking wil zoeken, bevreemdt het haar dat
Schoonebeek doodgemoedereerd verder wandelt. Het is immers de mooie
zomer van 1948 en het regent niet!
Pas 's avonds,
terug in het hotel aan Russell Square in Londen, meent ze hem een
beetje terug te winnen. Hoe weinig weet ze dat hij nu een
talentvolle jonge schrijver van de Bloomsbury Group is. De kalender
wijst augustus 1923 en zijn galante bewondering voor haar geldt
eigenlijk vooral Virginia Woolf.
|