INHOUD VAN SCHILT
HOME

BRABANTS

AUTEURS
TEKSTEN
INTERVIEWS
SPECIAAL
HEILIGE BOONTJES


Print deze pagina

ELIE VAN SCHILT

Koffie met Franse cognac


Het stond niet echt vrolijk, je zou gerust mogen zeggen dat de man met één sjagrijnig gezicht binnen kwam.

Tot nu toe zat ik alleen aan de bar, maar ik had ook niet het idee dat ik met zijn binnentreden in aangenaam gezelschap zou komen te verkeren.

Hij nam ook niet naast mij plaats, nee hij ging drie krukken verder zitten als zijnde een hint, dat hij liever niet gestoord wilde worden.

Maar toch, wij hier in Brabant zijn wat gemoedelijk en laten ons door een gezicht dat op onweer staat niet afschrikken, dus ik riep hem een vrolijk goeden dag toe.

Meteen zag ik ' het werd niet in dank aanvaard ' slechts een binnensmond gemompel was zijn antwoord.

Op dat moment verscheen ook Kees achter de bar, ook hij zei de man ' goeden dag ' en vroeg daarna wat het zou mogen zijn.

Het antwoord liet even op zich wachten, deze wachttijd werd door Kees benut om mijn glas dat inmiddels leeg was opnieuw te vullen.

De man was toen zover gevorderd dat hij wist wat de bestelling moest zijn en dat was………… zwarte koffie met een neutje Franse cognac.

Plotseling begon de man te praten. Hij zei " die Franse cognac had ik eigelijk niet motten nemen, maar de cognac uit andere landen is niet om te zuipen " Toen werd het weer stil.

Wij beiden genoten even van onze consumptie. Hij wel een beetje luidruchtig, hij slurpte. Begon toen weer te praten " ja die Franse cognac die is wel goed, maar het weer boven Frankrijk…………….." de rest moesten Kees en ik maar raden.

Hij ging weer verder " al zo dikwijls heb ik gezegt " laat dat Frankrijk en Spanje toch buiten de route liggen " maar nee, telkens opnieuw is het weer Frankrijk en Spanje "

Weer kwam er een diep stilzwijgen, tot hij aan Kees vroeg om hetzelfde recept.

De man zag er niet uit als iemand die mee zou doen aan de tour de France, dus ik was toch eigelijk benieuwd naar de betekenis was van zijn uitspraken.

Schijnbaar had de Koffie met cognac zijn zichtbaar slecht humeur verbeterd, hij begon te vertellen, hij hield duiven, was een zogenaamde duivenmelker.

Maar hij was ook gehuwd en ook zijn vrouw had een liefhebberij, juist het had niet slechter kunnen zijn, zij had een poes.

Hij keek me aan en zei " mijnheer u begrijpt, dat klikt niet, haar liefhebberij wil het liefste mijn liefhebberij opvreten, alleen de gedachte daaraan, die vreet mij op. "

Hij bestelde nogmaals koffie met een neutje cognac en zei toen " die koffie hoeft eigelijk niet, want ik lust normaal geen koffie, maar neem ik cognac zonder koffie, dan gaat het te vlug.

Hij zat even in gedachten en zei toen " al meer als dertig jaar ben ik met haar getrouwd, we kregen geen kinderen en toen wou zij een poes, terwijl ik toen al duiven had " " daarvoor had ik alle poezen uit de buurt schrik aangejaagd zodat ze mijn duiventil met rust lieten en dan………haalt plotseling je eega waar je al jaren mee bent getrouwd de ergste vijand binnen de stelling, zij moest een poes "

Na nog een koffie met een neutje cognac te hebben besteld en tevens een Sherry voor mij zijn buurman vertelde hij verder. Mijnheer zegt hij " voor een gerenomeerd duivenmelker zijn er maar twee factoren die heel erg van invloed kunnen zijn op de vlucht van zijn duiven. Dat is het weer boven Franrijk en één poes " " Komt er plotseling een koude mistral uit de golf van Biskaje, dan moeten de duiven hoger gaan vliegen en raken dan vaak de koers kwijt, met als gevolg de weken daarna zie je in ieder zich zelf respecterend restaurant in Frankrijk de duivenpoulet in allerlei vormen bereid op de menukaart staan " " zelf zou ik geen duif van mij willen eten, ik weet immers wat voor stimulerende middelen wij aan die beestjes voeren, menig amateur renner zou bij gebruik van dezelfde hoeveelheid er de tour mee kunnen winnen. Dus dat is voor ons risicofactor een ( nee heeft niets met zonnebrand te maken ) "

Vaak zegt hij, heb ik al mooie prijzen verdiend en toen kwam de vlucht Saint Nazaire. Mijn duiven waren in topconditie, door de verenpracht niet zichtbaar, maar ze hadden dank zij allerlei reeds genoemde middelen het figuur van een bodybuilder.

De hoofdprijs was een auto, miet zomaar een middenklasser, maar een echte auto.

Heb mijn duiven in topconditie afgeleverd op de inzamelplaats. Het weer en alles werkte mee, zit ik vanmorgen al heel vroeg met mijn bakje voer en de constateur bij mijn duiventil, en wat denk je mijnheer, een uur eerder als verwacht cirkelde mijn duiven boven de kooi, klaar voor de landing.

Maar hoe ik ook rammelde met mijn voerbakje en hoe ik ook floot, telkens opnieuw deden ze een poging om te landen, maar dan op het laatste moment trokken ze hun landingsgestel als het ware weer in en vlogen verder.

Dat duurde zo meer als een half uur, de kans op de auto was al verkeken, zou al blij moeten zijn met een opvouwbare fiets als troostprijs.

Toen hoorde ik plots de buurman roepen vanuit zijn slaapkamerraam, dat de liefhebberij van mijn vrouw op de landingsklep van mijn duiventil lag te slapen.

Mijnheer zegt ie, ik zal maar niet hier al schietgebedjes prevelen die ik er toen heb uitgesmeten, met een stok heb ik de poes van mijn vrouw van de klep geslaan en al mijn duiven terug uit Saint Nazaire verdrongen zich om te kunnen landen.

Mijn prijs was geen auto, maar een set kookpannen, ja ook geschikt voor inductie, maar net als ik met de liefhebberij van mijn vrouw deed, werd ik met mijn pannen geschikt voor inductie de deur uitgejaagd, want haar arme poes kon de eerste uren mijn persoon niet in haar omgeving hebben.

De pannen heb ik aan een andere duivenmelker kunnen verkopen, dus nogmaals ' koffie met cognac en voor mijnheer een sherry.

Heb 's avonds nog even naar de weerberichten gekeken en inderdaad het weer was goed boven Frankrijk.