Wilf Mbanga

Vrijplaats CuBra

Hoofdredactionele commentaren uit The Zimbabwean

vertaald door Paul Bogaert

Hoofdredactioneel commentaar 7-8-12

Zet een nationaal waterfonds op

Het is nodig dat de regering, beleidsmakers en andere belanghebbenden dringend een begrijpelijke blauwdruk voor waterbevoorrading ontwerpen.
Er zijn berichten van uitbraken van buiktyfus, hoewel op kleine schaal, in verschillende buitenwijken van Harare en Chitungwiza sinds begin dit jaar. Toch blijft ons waterprobleem bestaan alsof er niets is gebeurd. Inwoners staan nog steeds in de rij bij putten en onveilige waterbronnen om schrijnende tekorten tegen te gaan.
Keren we terug naar 2008. Druppelsgewijs begonnen er berichten te verschijnen over cholerapatiënten die binnenkwamen in gezondheidscentra. Niemand leek erop te letten totdat de verbreiding uit de hand liep met de uitbraak waarbij uiteindelijk meer dan 4 000 mensen de dood vonden en waarvoor 100 000 anderen behandeld moesten worden.
Het recente afleveren van een giftige substantie in plaats van een waterzuiveringsmiddel bij (waterwerk) Morton Jaffray onderstreept hoe precair onze situatie is geworden.
Ook al hebben we altijd geweten dat Harare in het bijzonder heeft gestreden voor voldoende waterzuiveringsmiddelen, onze inschatting van de omvang van het probleem is nu vollediger.
We weten nu bijvoorbeeld dat waterzuiveringsmiddelen meestal in onvoldoende mate worden geleverd aan waterzuiveringsinstallaties op een ad-hoc basis, vooral nadat Unicef eerder dit jaar vertrok.
Voeg hieraan toe onze ogenschijnlijk onwetende stedelijke gezagsdragers, opgezadeld met oude netwerkstructuren die dagelijks ongezuiverd rioolwater uitstoten in rivieren en andere verzamelplaatsen die we vertrouwen als waterbronnen, en die zo vruchtbaar terrein worden voor door water overgebrachte ziekten.
Belanghebbenden moeten zich zonder verder aarzelen mobiliseren en voor de dag komen met een pragmatisch kader dat voldoende tegemoet komt aan de nationale behoefte aan water.
Een belangrijke reden voor de watercrisis is de ontoereikendheid van fondsen om chemicaliën te kopen en om de infrastructuur van water en rioolnetwerken te verbeteren. Het instellen van een fonds zou derhalve de eerste peiler moeten zijn van ieder mogelijk model waarmee belanghebbenden voor de dag komen.
Het kabinet zou manieren moeten onderzoeken om nationale inkomsten aan het fonds te laten bijdragen, terwijl het bedrijfsleven, dat invloed ondervindt van watertekorten, zijn rol zou moeten spelen. De humanitaire gemeenschap en internationale donoren moeten ook bedenken hoe ze het best kunnen bemiddelen om het model zo alomvattend mogelijk te maken.