Hoofdredactioneel commentaar 6-7-2010

Wat de Minister voor Presidentiële Zaken Dydimus (Mutasa) het meest lijkt te hebben geraakt toen hij – om zijn woorden te gebruiken – als een vader zijn zoon Martin volgde naar de politiebureaus van Mbare, Matapi en Stodart Hall na diens arrestatie vorige week, was niet het enkele feit dat zijn zoon gevangen werd gehouden.

Het waren de condities waaronder Martin werd vastgehouden die Mutasa het meest troffen! Martin en zijn metgezel werden vastgehouden "in een cel zonder warme kleding in dit koude weer", zei Mutasa.

Ze werden volgens Mutasa veel slechter behandeld dan vrijheidsstrijders tijdens de onafhankelijkheidsstrijd van 1970.

Een zekere Ian Douglass Smith moet zich van plezier hebben omgedraaid in zijn graf bij deze confessie van ‘Kameraad’ Mutasa.

Maar nee, Kameraad Minister, u begrijpt het gewoon niet! De koude cellen in het politiebureau van Matapi die u deden smachten naar de gevangenissen van Smith zijn niet het ergste wat de Zimbabweanen hebben moeten verduren in handen van Zanu (PF).

De MDC activisten Tichaona Chiminya, Talent Mabika, Tonderai Ndira, Gift Tandare en Better Chokururama, om er slechts enkele onder velen te noemen, zouden allemaal liever hebben gekozen voor de koude cellen van het politiebureau van Matapi dan voor een langzame dood door marteling en verbranding.

De duizenden moeders en kinderen die dakloos zijn gemaakt door Operatie Murambatsvina zouden met genoegen hun tijd hebben uitgezongen in Matapi of Chikuburi als dat de prijs zou zijn om hun bouwvallige maar kostbare huizen uit handen van Zanu (PF)’s knokploegen en bulldozers te kunnen redden.

De duizenden burgers die werden geslachtofferd tijdens Gukurahundi zouden – in hun onschuld – dadelijk de koude politiekerkers verkiezen boven een voortijdige en pijnlijke dood in handen van de 5^e Brigade.

Dat Mutasa het waagde om zich in de ogen van Zanu (PF) blasfemisch te uiten door Smith’s gevangenissen beter te noemen dan die in handen van de partij van de ‘vrijheid’, enkel omdat hij zijn zoon in een koude politiecel zonder deken had gezien, laat duidelijk zien hoever hij en zijn collega’s af staan van de realiteit.

De geestelijke vaders van onze ellende zitten veel te hoog in de ivoren toren om het treurige resultaat van hun handwerk in te zien.

Een zelfstandige natie die hoort tot Afrika’s beste gegadigden voor succes is teruggebracht tot een grote en ondraaglijke kerker, dankzij drie decennia van ruïneus en rampzalig beleid van President Robert Mugabe en Zanu (PF).

De economie ligt aan flarden, onze mensen worden, door honger gedreven, gedwongen in andere landen dienstbaar te zijn, terwijl ons in bloed gedrenkte beleid en de besmeurde mensenrechtenverslagen een schande voor Afrika zijn.

En dit is wat we al die jaren hebben willen zeggen, beste Kameraad Mutasa en uw ‘revolutionaire’ collega’s: Zanu (PF) heeft eenvoudigweg Smith en zijn Rhodesisch Front overtroffen in het mishandelen van precies dezelfde mensen waarover de partij beweert gevochten te hebben om ze te bevrijden.