Herfst.

De blaojer zen al wir on’t valle,

die van de notenboom ‘t irst.

En smeereges is ‘t langer donker,

zie alles grèès dur dikke mis

Ge kreupt we dieper onder ‘t dekbed,

want slaope kunde nouw heel goed.

De reegen klettert teege ‘t raom aon.

verjaogt de zoomer zô meej spoed.

De tèùn is z’n èège ont verkleeje,

hij doe z.’n herfstkleuren aon,

En dè staotem netuurlijk prachtig,

al is dè ok wir gauw gedaon.

Mar kèkte goed nor kaole takke,

daor zèn al knöpkes on gon groeie.

Die wochten daor tot nao de wenter,

om dan ötbundig te gon bloeie.

Vur dieje teed krèège we irst,

nog èèzel sneuw en kouw..

Ik weet nog nie van welk sezoen,

ik nog ‘t miste houw.

De tèùn die blèèft toch aaltij schôon,

alle sezoene ,alle jaore.

As alles ondergesneuwd is strak,

zal ik er ‘n foto van bewaore