Ontmoeting met een ongelukkige in de LocHal.....

Het is een mooie, heldere voorjaarsdag; de 29e april en vóór het Noordbrabants Natuurmuseum aan de Spoorlaan pronken sinds kort de roomwitte kaarsjes van de kastanje in het groen van haar kruin....
De fonteintjes op het Burgemeester Stekelenburgplein spatten vrolijk op. In de LocHal, het nieuwe pronkstuk van onze stad, met haar trappenhuizen, met haar uitgebreide collectie en met haar restaurant, kom ik hem tegen; een magere, kleine meneer met golvend, grijs, achterovergekamd haar en, zoals meer gebeurt tussen mij en willekeurige passanten, spreekt hij mij aan. Er volgt een relaas over een ongelukkig huwelijk en over de merites van een leescultuur.
Door onoverkomelijke pijnpunten en hartverscheurende strijd is zijn huwelijk gebroken. Hij zet me de details uiteen en houdt me lang aan de praat.
(Misschien vinden hij of ik in de lange gang, op de tafels die de toegang vormen tot onze nieuwe bibliotheek, die als een tempel van cultuur de Spoorzone siert, in een van de romans die daar uitgestald liggen begrip, steun of troost.....)