Reminiscenties

....en zo bezag en beschouwde ik de levenloze voorwerpen in mijn kamer van overjarig student en “oude vrijster”; de voorwerpen en het meubilair die mij gebleven waren als enige reminiscentie aan hen, die niet meer te midden van de levenden zijn; degenen die mij zo vroeg en zo snel ontvallen zijn, met andere ogen, alsof een hart in hen klopte, alsof zij zenuwen en een ziel bezaten; het dierbare eiken bureau. een geschenk van mijn arme moeder uit mijn studietijd; het ladenkastje, eveneens geschonken door de allerliefste.

En zo resteren ons slechts de voorwerpen; alleen nog de voorwerpen en het is alsof een stem uit hen spreekt; alsof zij luid spreken, waar wij de stemmen nooit meer zullen horen; waar de stemmen en de ogen en de handen ons verlaten hebben, waar zij voorgoed zwijgen......