Aan de oude Theresiakerk

De Theresiakerk met haar langwerpige, driehoekige, leistenen dak verheft zich hoog boven de haar omringende bebouwing op het statige en elegante Theresiaplein, en ik herinner me hoe ik eens steun en troost zocht in mijn verre, voorbije jeugd onder haar dak en tussen haar muren alsof het geloof van mijn jonge Jaren mij zou verheffen en redden; het aloude christelijke geloof, het geloof van twintig eeuwen, door de Kerk zo misbruikt en vervalst.

Het geloof redde mij nooit en nu nog passeer ik de Theresiakerk en zie haar toren oprijzen in de verte en mijn getormenteerde ziel ligt diep begraven en verborgen in lagen van onderbewustzijn, in lagen van vergetelheid........