Bij het heengaan van Tip

Een regen van bonte herfstblaadjes, die ook een kleurig patroon op de aarde vormden, dwarrelde van de bomen in een onverwacht zonnige herfst op de dag dat Tippie, de oude, trouwe hond door haar poten is gezakt en in de armen van mijn zus is overleden....

Zo graag had ik Tip nog eens gezien. De hond met de wollige vacht stond gedurende lange jaren aan de zijde van mijn zus en volgde haar overal. Het gemis is groot en overweldigend en in verbijstering en groot verdriet zoekt mijn zus tevergeefs naar de kameraad die niet meer is, die het doodsrijk heeft betreden en die daar nu verblijft te midden van de schimmen van de dierbaren die ons eerder ontvielen......