CuBra

INHOUD VAN PAMELEN
HOME
AUTEURS
POEZIE

STADSDICHTER TILBURG

FRANK VAN PAMELEN

Tilburg

 

Wanneer je aan mijn stadgenoten vraagt

Hun mening over Tilburg weer te geven

Dan tracht men transpirerend en gejaagd

Spontane associaties te weerstreven

Alvorens men met schaamte, angst en beven

Een zeer ontwijkend antwoord heeft gewrocht

Zoiets als: ach, we zijn niet altijd even

Hartstochtelijk verknocht aan dat gedrocht

 

Een authentieke Kruikezeiker klaagt

Dat Tilburg niet bestaat, maar in zo'n zeven

Verschillende gebiedjes is gezaagd

Die als atomen rond de stadskern zweven

En die men stuk voor stuk niet overdreven

Geschikt acht voor een fraaie wandeltocht

Men is niet echt, zo wordt ons ingewreven

Hartstochtelijk verknocht aan dat gedrocht

 

Maar hoe die vieze stad hen ook mishaagt

En hoe ze haar ook hebben afgeschreven

Toch blijven al die mensen onversaagd

En onverklaarbaar trouw aan Tilburg kleven

Ze zijn er met textiel en wol verweven

Ze hebben er vervuilde grond gekocht

En blijken er, de Schrobbelèr geheven

Hartstochtelijk verknocht aan dat gedrocht

 

O, was ik maar bij moeder thuisgebleven

Of had ik maar een ander thuis gezocht

Nu blijf ik ongetwijfeld heel mijn leven

Hartstochtelijk verknocht aan dat gedrocht

 

Uit: "Dat lijkt warempel sandelhout" (Nijgh & van Ditmar, 2003)